Sołtys
Piotr Pachla
Radni Rady Miejskiej w Nisku
Piotr Pachla
RADA SOŁECKA 2024-2029
Józef Sroka – członek
Piotr Cagara – członek
Roman Bieleń – członek
Anna Niedziałek – członek
Piotr Cagara – członek
Zbigniew Kania – członek
Jakub Bożek – członek
Jerzy Burghardt – członek
Adam Madej – członek
Obszar
5,93 km2
Liczba mieszkańców
1400 mieszkańców – stan na dzień 31 czerwca 2020 r.
Liczba przedsiębiorców
64 przedsiębiorców – stan na dzień 27 sierpnia 2020 r.
Ulice
Akacjowa, Grądy, Jesionowa, Krótka, Kwiatowa, Kwiatów Polnych, Lubelska, Lubelska Boczna, Nadjeziorze, Nowowiejska, Piaskowa, Polna, Rudnicka, Torowa, Zielona.
Racławice to jedna z najstarszych miejscowości w rejonie, wymieniona przez Jana Długosza w „Liber beneficiarum”. Powstała prawdopodobnie na początku XIII w. na skutek akcji kolonizacyjnej w Puszczy Sandomierskiej. Osadnicy leśni osiedlali się między łowcami i w ten sposób powstawały wsie biorące swe nazwy od założycieli. Nazwa „Racławice” powstała prawdopodobne od nazwy osobowej „Racław” i przeszła w liczbę mnogą.
Obszar sołectwa przecinają dwie drogi krajowe: Nr 19 Rzeszów – Lublin oraz droga 77 Sandomierz – Przemyśl. Znajduje się tutaj kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Jest to najstarsza w okolicy parafia, erygowana ok. 1270 r. po II najeździe tatarskim na Polskę, poprzez wydzielenie z parafii w Bielinach. Parafia swym zasięgiem objęła początkowo Zarzecze, Nowosielec, Wolinę i Nisko. W pochodzącej z 1911 r. murowanej dzwonnicy, usytuowane są dzwony: Maryja Bogurodzica (750 kg), Święty Stanisław (289 kg) i Święty Wojciech (220 kg). Zabytek stanowi również plebania z przełomu XVIII i XIX wieku oraz stojąca przed nią figura św. Antoniego Padewskiego z XIX w., przedstawiająca św. Antoniego trzymającego Dzieciątko Jezus. Ponadto wartym odwiedzenia jest cmentarz kościelny z XIV oraz cmentarz parafialny z początku XIX w., gdzie znajdują się groby powstańców styczniowych z 1863 r. Po prawej stronie, na samym końcu miejscowości Racławice znajduje się wielki krzyż dębowy i kurhan – zbiorowa mogiła 1200 chłopskich partyzantów poległych 28 marca 1656 r. w bitwie pod Niskiem, w trakcie rozgrywających się w Racławicach walk wojsk polskich z armią szwedzką. Była to duża bitwa, zakończona porażką wojsk polskich dowodzonych przez Stefana Czarnieckiego.
Miejscowość stanowiła najpierw dobra książęce, z czasem ziemię przejmowali rycerze i w ten sposób przechodziła w ręce prywatne. Jako właściciel Racławic, po raz pierwszy został wymieniony wojski lubelski Piotr z Podgrodzia. Na podstawie rejestru podatkowego z 1508 r. dziedzicami poszczególnych części Racławic byli: Mikołaj Chrzanowski, Albert Malicki, Jan Roszkowski oraz Andrzej Winiarski. W latach 1646-1730 Racławice należały do rodziny Fredrów herbu „Bończa”, przodków Aleksandra Fredry. W drugiej połowie XVI w., w obliczu nadużywania władzy i wyzysku chłopów przez starostę sandomierskiego Andrzeja Firleja, chłopi Racławic i okolic wnieśli do króla Stefana Batorego „żałobę o sprawiedliwość i opiekę”. W dniu 10 listopada 1582 r. wydano korzystny dla chłopów dekret.
Malowniczo prezentuje się park dworski „Waldekówka” z początku XX w., na terytorium którego znajduje się starorzecze Sanu ze stanowiskami grzybieni białych i grążeli żółtych. Część terenu porasta bagienny las olszowy. Zachowały się resztki starodrzewu, w tym dwa okazy pomnikowe: dąb szypułkowy oraz klon zwyczajny. Przez Racławice, wzdłuż Sanu przebiega żółty szlak pieszy Sandomierz – Jarosław. W Racławicach rozpoczyna się zielony szklak rowerowy ATR wiodący do Bojanowa.
Na terenie miejscowości aktywnie działają Katolicki Dom Kultury „Arka” im. Świętej Jadwigi Królowej, Zespół Pieśni i Tańca „Racławice” oraz Towarzystwo Przyjaciół Zespołu Pieśni i Tańca Racławice kultywujące zwyczaje, twórczość ludową i folklor, a także pielęgnujące wartości religijne, moralne i kulturowe. Kolejną formą aktywności mieszkańców jest Koło Gospodyń Wiejskich. Na terenie miejscowości znajduje się Niepubliczne Przedszkole „Słoneczko” oraz filia Miejskiej Biblioteki Publicznej w Nisku. Racławickie błonie to Centrum Sportowo-Rekreacyjne, na które składa się m. in. boisko sportowe wraz z zapleczem, nowoczesny plac zabaw, korty tenisowe oraz siłownia terenowa. W miejscowości znajduje się także Ośrodek Jazdy Konnej.